• Tarcie poślizgowe - powstające podczas ruchu postępowego jednego ciała po powierzchni drugiego,
  • Tarcie toczne - powstające wtedy, gdy jedno ciało toczy się po powierzchni drugiego.
    Tarcie poślizgowe dzielimy z kolei na tarcie spoczynkowe i tarcie kinematyczne .
    Tarcie spoczynkowe czyli statyczne występuje pomiędzy wzajemnie nieruchomymi ciałami. Z powodu występowania tego tarcia, aby poruszyć z miejsca spoczywające ciało, należy użyć pewnej siły. Najmniejszą wartość tej siły, która wprawi to ciało w ruch nazywa się siłą tarcia statycznego
    Tarcie kinematyczne występuje pomiędzy ciałami, które już są w ruchu. Jako siłę tarcia kinematycznego przyjmuje się minimalną wartość siły, która niezbędna jest do podtrzymania ruchu.
    Wielkość siły tarcia poślizgowego, zarówno statycznego jak i kinematycznego, zależy od siły nacisku N ciała na podłoże, prostopadłej do powierzchni, na której spoczywa ciało.

    Siłę nacisku N    , którą ciało wywiera na podłoże, zastępujemy zazwyczaj siłą reakcji podłoża R , która (zgodnie z trzecią zasadą dynamiki ) jest równa co do wartości sile nacisku lecz jest przyłożona do ciała.
    Dla tarcia poślizgowego określamy współczynnik tarcia
    następująco:

    T oznacza tu siłę tarcia, N- siłę nacisku.

    Współczynnik tarcia spoczynkowego
    i współczynnik tarcia kinematycznego
    definiujemy identycznie, inna jest tylko w każdej z tych definicji wartość siły tarcia (raz jest to siła tarcia spoczynkowego(patrz wyżej ^), drugi raz siła tarcia kinematycznego)(patrz wyżej ^).
    Współczynnik tarcia zależy od tak wielu różnych czynników, że praktycznie dla każdego ciała należałoby wyznaczać go indywidualnie, a i tak w miarę upływu czasu i ścierania wzajemnego powierzchni może on się mniej lub bardziej zmieniać.

    Współczynnik tarcia tocznego
    jest liczbowo równy połowie długości łuku styczności toczącego się ciała z podłożem. Fizycznie określa się go jako ramię działania składowej pionowej momentu siły reakcji na nacisk ciała na podłoże. Ramię to równe jest k = rsin, gdzie r oznacza promień toczącego się ciała, zaś kąt pomiędzy kierunkiem siły reakcji na nacisk ciała na podłoże a pionem.

    Jednostką współczynnika tarcia tocznego jest metr [m].

    Równia pochyła.

    Jeśli nie uwzględniamy dodatkowych sił zewnętrznych, to na ciało znajdujące się na równi pochyłej działają jedynie siła ciężkości i siła tarcia. Rozkładając te siły na kierunki prostopadły i równoległy do równi możemy wyznaczyć siłę N=R będącą siłą reakcji podłoża na nacisk ciała. (Składowa ta jest niezbędna do określenia wielkości siły tarcia jeśli znany jest współczynnik tarcia).

    <