Dokładność użytego stopera jest zazwyczaj bardzo duża i wynosi co najmniej 0,01 s - można więc ją całkowicie zaniedbać ze względu na to, że inne czynniki wnoszą nieporównywalnie większy wkład do niepewności pomiaru czasu.
Największy wpływ na omawiane pomiary mają psychofizyczne cechy eksperymentatora. Aby zmierzyć czas trwania jakiegoś zdarzenia musimy je najpierw zaobserwować.
Impuls nerwowy z oka (lub ucha) przekazywany jest do mózgu, a stąd do dłoni uruchamiającej stoper. Tak samo jest przy zatrzymywaniu pomiaru czasu.
Badając czas reakcji różnych ludzi badacze doszli do wniosku, że czas od przekazania informacji przez oko do chwili uruchomienia odpowiednich mięśni wynosi co najmniej 0,1 s (zazwyczaj więcej).
Trudno, bez odpowiedniego sprzętu, zbadać indywidualne predyspozycje w zakresie korelacji oko- ręka. Należy tu kierować się własnym odczuciem i podchodzić raczej z umiarem do oceny własnej sprawności, gdyż oko ludzkie ma znaczną bezwładność.
(Nawet najlepsi nie są w stanie zmierzyć się ze zwykłym kotem domowym - patrz na YouTube ).
Nawet przyjmując super czas reakcji, czyli 0,1 s, należałoby uwzględnić dodatkowo sprawność własnych mięśni. Można to zrobić szybko włączając i wyłączając stoper. Doświadczenie należy powtórzyć kilkukrotnie wybierając najbardziej niekorzystny wynik i zaokrąglając go do dziesiątych części sekundy.
Czas ten u większości ludzi zawiera się w zakresie od 0,2 s do 0,4 s.
Całkowita niepewność typu B czasu mierzonego za pomocą ręcznego stopera wyniesie zatem: czas do włączenia stopera (0,2s) + czas reakcji mięśni (0,3s) + czas do wyłączenia stopera(0,2s)
